آشنائی با پروتکل های SLIP و PPP

آشنائی با پروتکل های  SLIP و PPP

مبادله اطلاعات بر روی اينترنت با استفاده از پروتکل TCP/IP انجام می شود . با اين که پروتکل فوق يک راه حل مناسب در شبکه های محلی و جهانی را ارائه می نمايد ، ولی به منظور ارتباطات از نوع Dial-up طراحی نشده است .
ارتباط Dail-up ، يک لينک نقطه به نقطه ( Point-To-Point ) با استفاده  از تلفن است . در چنين مواردی يک روتر و يا سرويس دهنده، نقطه ارتباطی شما به شبکه با استفاده از يک  مودم خواهد بود. سرويس دهنده دستيابی راه دور موجود در مراکز ISP ، مسئوليت ايجاد يک ارتباط نقطه به نقطه با سريس گيرندگان Dial-up را برعهده دارد . در ارتباطات فوق ، می بايست از امکانات خاصی به منظور ارسال IP و ساير پروتکل ها استفاده گردد . با توجه به اين که لينک ايجاد شده بين دو نقطه برقرار می گردد ، آدرس دهی مشکل خاصی را نخواهد داشت. 
SLIP ( اقتباس شده از   Serial Line Internet Protocol  ) و PPP ( اقتباس شده از  Point-To-Point )  پروتکل هائی  می باشند که امکان استفاده از  TCP/IP بر روی کابل های سريال نظير خطوط تلفن را فراهم  می نمايند ( SLIP و PPP  : دو روش متفاوت به منظور اتصال به اينترنت ).  با استفاده از پروتکل های فوق ، کاربران می توانند توسط يک کامپيوتر و مودم به اينترنت متصل شوند . از پروتکل SLIP در ابتدا در سيستم عامل يونيکس استفاده می گرديد ولی امروزه تعداد بيشتری از سيستم های عامل نظير لينوکس و ويندوز نيز از آن حمايت می نمايند . در حال حاضر استفاده از پروتکل SLIP نسبت به PPP بمراتب کمتر است .

PPP نسبت به SLIP دارای مزايای متعددی است

• امکان مبادله اطلاعات به صورت همزمان و غير همزمان . در پروتکل SLIP صرفا” امکان مبادله اطلاعات به صورت همزمان وجود دارد  .
• ارائه امکانات لازم به منظور تصحيح خطاء . تصحيح خطاء در پروتکل SLIP  عموما” مبتنی بر سخت افزار استفاده شده به منظور برقراری ارتباط ( نظير مودم ) و يا استفاده از قابليت های پروتکل TCP/IP است .
• ارائه امکانات لازم برای فشرده سازی .پروتکل SLIP در اغلب بخش های آن چنين ويژگی را دارا نمی باشد . در اين رابطه نسخه هائی از SLIP به منظور فشرده سازی نظير Compressed SLIP و يا CSLIP طراحی شده است ولی متداول نمی باشند .
• ارائه امکانات لازم به منظور نسبت دهی آدرس ها به صورت پويا و اتوماتيک .پروتکل SLIP می بايست به صورت دستی پيکربندی گردد ( در زمان  Dial-up و يا تنظيم اوليه Session ) .
• امکان استفاده از چندين پروتکل بر روی لينک های PPP وجود دارد ( نظير IP و يا IPX ) . در پروتکل SLIP صرفا” امکان استفاده از پروتکل IP وجود خواهد داشت .

وجه اشتراک پروتکل های PPP و SLIP 

•  هر دو پروتکل قابل روتنيگ نمی باشند . با توجه به نوع ارتباط ايجاد شده که به صورت نقطه به نقطه است  و صرفا” دو نقطه در ارتباط درگير می شوند ،ضرورتی به استفاده از روتينگ وجود نخواهد داشت . 
•  هر دو پروتکل  قادر به کپسوله نمودن ساير پروتکل هائی می باشند که در ادامه برای روتر و ساير دستگاه ها ارسال می گردند . در  مقصد، اطلاعات مربوط به پروتکل های SLIP و يا PPP برداشته شده و پروتکل های ارسالی توسط  لينک سريال نظير IP ، در طول شبکه فرستاده می گردد .

يک کامپيوتر با استفاده از  يک ارتباط  SLIP و يا PPP قادر به شبيه سازی يک اتصال مستقيم به اينترنت است 

در اين رابطه به امکانات زير نياز می باشد  :

• يک کامپيوتر و مودم
• يک account از نوع SLIP و يا PPP از ISP مربوطه
• نصب نرم افزارهای TCP/IP و SLIP/PPP بر روی کامپيوتر کاربر ( نرم افزارهای فوق معمولا” در زمان استقرار سيستم عامل بر روی کامپيوتر نصب خواهند شد ).
• يک آدرس IP . آدرس فوق ممکن است به صورت دائم و يا پويا ( استفاده از سرويس دهنده DHCP ) به کامپيوتر کاربر نسبت داده شود.

نحوه عملکرد يک اتصال SLIP و يا PPP

• مودم موجود بر روی کامپيوتر اقدام به شماره گيری يک کامپيوتر از راه دور در يک ISP می نمايد .
• نرم افزار SLIP/PPP درخواست يک اتصال SLIP/PPP را می نمايد .
• پس از برقراری ارتباط ، ISP مربوطه به کامپيوتر کاربر يک آدرس IP را اختصاص خواهد داد ( در مواردی که از يک سرويس دهنده DHCP استفاده می گردد ) .
• نرم افزار TCP/IP بر روی کامپيوتر کاربر ، کنترل و مديريت مبادله اطلاعات بين کامپيوتر کاربر و اينترنت را برعهده خواهد گرفت .