در دنیای امروز، بیماری ایدز، مصرف دخانیات، نبود تحرک و ورزش، خشونت و سوء تغذیه، سلامت بشر را تهدید میکند .
بدون شک میتوان گفت اگر ورزش در زندگی ما نقش و اهمیت خودش را پیدا کند و برای آن برنامه داشته باشیم، این عارضه های ناخوشایند شاید از بین بروند یا کمرنگتر شوند . زیرا شخص ورزشکار معملاً سیگاری نمی باشد، به تغذیه سالم اهمیت می دهد، از اعصاب آرامتری برخوردار است، انرژی خود را درست مصرف می کند و کمتر اهل خشونت و عصبانیت است. افزون بر این اثرات مثبت ورزش بیش از این است زیرا ورزش باعث زیاد شدن توده عضلانی بدن و مصرف بیشتر انرژی نیز میشود . تمرینات مرتب و منظم ورزشی باعث کم شدن چربی می شود و نمی گذارد چاق و بیمار شوید. انرژی مصرفی روزانه با ورزش و زیاد شدن توده عضلانی افزایش می یابد. ورزش پیر شدن و سالمندی را به تاخیر می اندازد و باعث حفظ تناسب اندام و زیبایی بدن افراد می شود، از پوکی استخوان جلوگیری میکند وسبب تقویت سیستم اسکلتی بدن میگردد. در ضمن ورزش به مصرف مستقیم اسیدهای چرب می انجامد ، روش مطمئن و مناسب چاقی و پیشگیری از برگشت آن است، زیرا عضلاتی که تحت تاثیر فعالیت ورزشی اند بدون نیاز به انسولین انرپی خود را علاوه بر گلوکز ( نوعی قند مورد مصرف بافت ها و سلولهای بدن ) از اسیدهای چرب تامین می کنند. ورزش حتی برای بیمارانی که به مرض قند (دیابت) مبتلا می باشند مفید است. ورزش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، عروقی و سکته های مغزی را کاهش می دهد. ورزش باعث زیاد شدن مقدار گردش خون موثر در بدن می شود و از لخته شدن خون در سیاهرگ عمقی پا جلوگیری می کند و دستگاه قلبی عروقی و دستگاه تنفس و ایمنی بدن را تقویت می نماید. همچنین اثرات مثبت ورزش بر دستگاه گوارش را نباید نادیده گرفت. افزون بر این ورزش از افسردگی پیشگیری می کند، روحیه افراد را بالا میبرد و در زندگی خانوادگی و اجتماعی و در شغل افراد تاثیر سازندهای دارد. تجربه نشان داده است یک شخص سالم و تندرست معمولاً از موقعیت و پیشرفت شغلی بهتری نسبت به افراد چاق و کند برخوردار است. در غایت ورزش از مبتلا شدن به آلودگی های اجتماعی، مثل سیگارکشیدن، موادمخدر و … جلوگیری می کند، ذهن را تقویت می نماید و با اندیشه ای قوی میتوان بر مشکلات و معضلات خانوادگی و اجتماعی بهتر فائق آمد .
برای سلامتی چقدر ورزش كنيممدام می‌شنويم كه براي كاهش خطر بيماری قلبی و سكته بايد ورزش كنيم ولي اگر هدفمان به كارگيری تاثير پيشگيرانه ورزش از بيماری‌های قلبی باشد، چقدر بايد ورزش كنيم؟
اگر در هفته 5/2 ساعت پياده‌روی با سرعتی آهسته از (2/3 كيلومتر در ساعت) انجام شود، میتوان از آثار پيشگيرانه ورزش بهره برد. البته بيشتر پزشكان 30 دقيقه پياده‌روی تند و يا 15 دقيقه دويدن را توصيه می‌كنند. چندين تحقيق در اين زمينه صورت گرفته است. مطالعه نوع اول به اين اشاره دارد كه 5/2 ساعت پياده‌روی هفتگی به ميزان 30 درصد خطر ابتلا به بيماری‌های قلبی ـ عروقی را نسبت به كسانی كه پياده‌روی ندارند، كاهش می‌دهد. مطالعه نوع دوم نشان می‌دهد، پياده‌روی بيشتر از 5 كيلومتر در هفته با كاهش خطر همراه است. مطالعه نوع سوم بيانگر آن است كه 15 دقيقه پياده‌روی روزانه (كه مصرف انرژي را 73 كيلوكالری نسبت به زندگی بدون تحرك افزايش مي‌دهد) 16 درصد ميزان مرگ ناشی از بيماري‌های قلبی را كاهش مي‌دهد و 30 دقيقه پياده‌روی تند روزانه (مصرف 150 كيلو كالری)، 27 درصد ميزان خطر را كاهش می‌دهد.