شهيد بابايي در سال 1329، در قزوين ديده به جهان گشود. دورة ابتدايي و متوسطه را در همان شهر طي نمود و در سال 1348، به دانشكدة خلباني نيروي هوايي راه يافت و پس از گذرانيدن دورة آموزش مقدماتي براي تكميل دوره به آمريكا اعزام شد.
با ورود هواپيماهاي پيشرفتة اف ـ 14 به نيروي هوايي، بابايي كه جزو خلبانهاي تيزهوش و ماهر در پرواز با هواپيماي جنگي اف ـ 5 بود، به همراه تني چند از خلبانان براي پرواز با هواپيماي اف ـ 14 انتخاب و به پايگاه هوايي اصفهان منتقل شد.
با اوجگيري مبارزات مردم عليه نظام ستمشاهي، بابايي به عنوان يكي از پرسنل انقلابي، در جمع ديگر افراد متعهد ارتش وارد ميان مبارزه شد.
پس از پيروزي انقلاب، وي گذشته از انجام وظايف روزمره، سرپرست انجمن اسلامي پايگاه نيز شد. شهيد بابايي با دارا بودن تعهد، ايمان، تخصص و مديريت اسلامي چنان درخشيد كه شايستگي فرماندهي وي محرز و در تاريخ 7/5/1360 فرمانده پايگاه شد.
شهيد بابايي، با كفايت، لياقت و تعهد بي‌پاياني كه در زمان تصدي فرماندهي پايگاه اصفهان از خود نشان داد؛ در تاريخ 9/9/62 با ارتقاء به درجه سرهنگي به سمت معاون عمليات نيروي هوايي ارتش منصوب و به تهران منتقل گرديد. او با روحيه شهادت‌طلبي به همراه شجاعت و ايثاري كه در طول سالهاي دفاع مقدس به نمايش گذاشت، صفحات نوين و زريني برتاريخ نيروي هوايي ارتش افزود و با بيش از 3000ساعت پرواز با انواع هواپيماهاي جنگنده، قسمت اعظم عمر خويش را در پروازهاي عملياتي و يا قرارگاه‌ها و جبهه‌‌هاي جنگ در غرب و جنوب كشور سپري كرد و چهره آشناي «بسيجيان» و يار وفادار فرماندهاي قرارگاه‌هاي عملياتي شناخته شد و تنها از سال 1364 تا هنگام شهادت، بيش از 60 مأموريت جنگي را با موفقيت كامل به انجام رسانيد.
شهيد سرلشگر بابائي به علت ليقات و رشادتهايش در تاريخ 8/2/66 به درجه سرتيپي مفتخر شد و در پانزدهم مرداد همان سال در حالي كه به درخواستهاي پي در پي دوستان و نزديكانش مبني بر شركت در مراسم حج آن سال پاسخ نه را داده بود، در روز عيد قربان در يك عمليات برون مرزي، به شهادت رسيد. از نزديكان شهيد نقل شده كه وي چند روز قبل از شهادت در پاسخ پافشاريهاي بيش از حد دوستان جهت عزيمت به مراسم حج گفته بود: «تا عيد قربان خودم را به شما مي‌رسانم.»
وي هنگام شهادت 37 سال داشت و اسوه‌اي بود كه از كودكي تا واپسين لحظات عمر گرانقدرش همواره با فداكاري و ايثار زندگي كرد و سرانجام نيز به آرزوي بزرگ خود كه شهادت بود، دست يافت و نام پرآوازه‌اش درتاريخ پرافتخار كشور جمهوري اسلامي ايران جاودانه شد.
مقام معظم رهبري در مورد شهيد بابايي مي‌فرمايند: «اين شهيد عزيزمان انساني مؤمين و متقي و سربازي عاشق و فداكار بود و در طول اين چند سالي كه من ايشان را مي‌شناختم، هميشه بر همين خصوصيات ثابت و پابرجا بود… او هيچ‌گاه به مصالح خود فكر نمي‌كرد و تنها مصالح سازمان و انقلاب و اسلام را مد نظر داشت. او فرماندهي بود كه با زيردستان بسيار فروتن و صميمي بود؛ اما در مقابل اعمال بد و زشت، خيلي بي‌تاب و سختگير بود… اين شهيد عزيز يك انقلابي حقيقي و صادق بود؛ و من به حال او حسرت مي‌خورم و احساس مي‌كنم كه در اين ميدان عظيم و پرحماسه از او عقب مانده‌ام.
